Mężczyzna imieniem Ove (lub Otto – w innej wersji) jest teraz dość popularny. Na początku nie bardzo go polubiłam. Bo rzeczy, której on najbardziej na świecie (chyba) nie lubi i której również najbardziej na świecie (chyba) się boi, to chaos.
Nadzieja to oczekiwanie, że sprawy potoczą się tak, jak chcesz żeby się potoczyły.
Czy nadzieja jest matka głupich? Zależy, jak zdefiniujemy głupotę. Nadzieja jest matką, a raczej cechą głupszych. Brak nadziei – cechą tych mniej głupich. Albo tych o bardziej otwartych umysłach. Albo tych, co mają więcej wyobraźni.
Zazdrość i nie zazdrość.
Chodzi o taką nie o mężczyznę/kobietę, ale o talent, sukcesy i sukcesiki, pieniądze, geny, wygląd, dom, samochód, dziecko, konia etc. Coś, co po angielsku jest bardziej „envy” niż „jealousy”.
„Zazdroszczę ci tego dystansu do siebie”, „Zazdroszczę ci, że możesz tyle jeść glutenu i nie tyjesz”, „Zazdroszczę, że tak pięknie robisz kapo”, „Zazdroszczę, że masz za oknem magnolie”… i tak dalej,
Czy jest ktoś, kto nigdy jej nie czuł?
Jestem prawdopodobnie jedyną osobą, jaką znasz, która oduczyła się jeździć na rowerze.
Tak. W dzieciństwie – tym dzieciństwie do 8. roku życia – śmigałam na dwóch kółkach na placu Marie am Gestade. Tam mieszkałam. Tam, czyli w Wiedniu. Potem wróciliśmy rodzinnie
do Warszawy i zaczęło się moje drugie dzieciństwo. W tym drugim dzieciństwie, dzieciństwie komunizmu, stanu wojennego i innych nieprzyjemności, miałam trzy lata przerwy rowerowej.
I potem za pieniądze z nieco odroczonej pierwszej komunii świętej kupiłam używane Wigry 3.
I okazało się, że nie umiem na nich jeździć.