- Jesteśmy małżeństwem osiem lat i dopiero teraz poważnie ze sobą rozmawiamy - mówi Nora w „Domu Lalki”. Sztuka w reżyserii koleżanki-joginki Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej jest grana właśnie teraz w Polskim w Warszawie. Sztuka, napisana milion lat temu. Czyli ze 140. Wciąż aktualna, bo nadal ze sobą słabo rozmawiamy.
Magiczny sklep w centrum Warszawy. Czwartek. Popołudniu. Wpadam po hennę do malowania ciała - niedawna zajawka mojej córki i moja też. Z Maroko przywiozłam specjalne strzykawki, teraz tylko henny brakuje.
Wtajemniczeni pewnie zaraz się domyślą, o jaki sklep chodzi, ale nie chcę podawać nazwy ze względu na Tajemnicę Danych Osobowych.
Prokrastynacja. Trudne słowo i jakoś nie brzmi jak coś sympatycznego, ale… jest OK. Scarlett O’Hara miała rację z „Pomyślę o tym jutro”. Jutro to doskonały czas na myślenie.
"Chcesz rozśmieszyć Pana Boga, opowiedz mu o swoich planach" - mówi stare polskie przysłowie, albo nowe, albo chińskie, albo fejsbukowe, whatever. Ostatnio jednak było na odwrót, to Bóg mnie rozśmieszył, gdy zorientowałam się, że pomógł mi w spełnieniu moich marzeń. Pomógł po swojemu. Trochę tak, jakbym z receptą weszła do apteki i usłyszała "Tego nie mamy, ale mamy zamiennik, substancja czynna ta sama".