Zazdrość i nie zazdrość.
Chodzi o taką nie o mężczyznę/kobietę, ale o talent, sukcesy i sukcesiki, pieniądze, geny, wygląd, dom, samochód, dziecko, konia etc. Coś, co po angielsku jest bardziej „envy” niż „jealousy”.
„Zazdroszczę ci tego dystansu do siebie”, „Zazdroszczę ci, że możesz tyle jeść glutenu i nie tyjesz”, „Zazdroszczę, że tak pięknie robisz kapo”, „Zazdroszczę, że masz za oknem magnolie”… i tak dalej,
Czy jest ktoś, kto nigdy jej nie czuł?
Jestem prawdopodobnie jedyną osobą, jaką znasz, która oduczyła się jeździć na rowerze.
Tak. W dzieciństwie – tym dzieciństwie do 8. roku życia – śmigałam na dwóch kółkach na placu Marie am Gestade. Tam mieszkałam. Tam, czyli w Wiedniu. Potem wróciliśmy rodzinnie
do Warszawy i zaczęło się moje drugie dzieciństwo. W tym drugim dzieciństwie, dzieciństwie komunizmu, stanu wojennego i innych nieprzyjemności, miałam trzy lata przerwy rowerowej.
I potem za pieniądze z nieco odroczonej pierwszej komunii świętej kupiłam używane Wigry 3.
I okazało się, że nie umiem na nich jeździć.
Źle się czujesz? Sprzedaj lodówkę. Wojciech Cejrowski sprzedał, a za pieniądze ze sprzedaży kupił bilet gdzieś tam: do Amazonii, Patagonii, Nibylandii… szczegółów nie pamiętam. Pamiętam, że bilet był w jedną stronę.
Moonday. Dzień księżycowy. Tradycyjnie nie praktykujemy wtedy asan. Tradycyjnie, czyli w tradycji ashtanga jogi. A jeśli już, to delikatnie, symbolicznie. Niestety, wiąże się z tym coś innego, dość okropnego. Ten dzień trzeba (a przynajmniej taka jest sugestia) poświęcić na wgląd w siebie.