„Wygnanie, banicja, porażka mogą być pożyteczne, zmuszają nas bowiem do działania z własnej inicjatywy, a nie na rozkaz kogoś innego”
Steven Pressfield „Turning Pro”
To tyle w temacie. Zostałam wygnana z raju mojego małżeństwa i zagnana do dwuosobowego łóżka na jedną osobę. I do domu i do kraju. Jak owieczka. Jakiś pies kazał zejść z pastwiska, jakiś człowiek pozamykał furtki.
„Ty to myślisz, że ludzie z problemami cierpią na defekt woli - mówi jedna siostra do drugiej w „Posprzątane”.
Ja tak nie myślę. Są problemy, czy też „wyzwania”, które dotykają osoby z całkiem niezłą, wręcz idealną, nieskazitelną wolą. Taką bez defektu.
To był najdłuższy luty w moim życiu. Zaczął się od śmierci, kończy hinduskim comfort food na wynos. Jedna porcja.
Comfort się przyda, bo duży dyskomfort powoduje rozsypka ciała na części pierwsze i rozsypka w głowie. Tak jakby ktoś mi zepsuł misternie ułożone puzzle 10000 sztuk. Wszystko się zepsuło, wszystko pomieszało, a kilka puzzli zginęło.
„Jeżeli chcecie mi pomóc, dajcie mi to, czego potrzebuję, a nie to, czego wy potrzebujecie” - powiedział mój mąż dzień przed śmiercią. Dałam mu to, czego potrzebował. Wtedy. Bo wiedziałam, czego potrzebował. Wtedy. Ale jeszcze tydzień temu miałam wątpliwości.